Visitors 28
Modified 12-Nov-15
Created 12-Nov-15
0 photos
Onderstaand artikel komt uit de woongids van de Standaard van 2, 3 juli 1994 en werd geschreven door Colette Demil.
De lichttoren van Heultje
Sinds kort heeft Heultje, deelgemeente van Westerlo, er een bezienswaardigheid bij. De trotse eigenaar van de "lichttoren", zoals de woning in de volksmond genoemd wordt, is de jonge zeventiger René Biesemans. Hij droomde van een kasteel, maar voelt zich nu de koning te rijk in zijn hedendaagse tempel in roze en beige betonstenen.
Architect Gerard Cools gebruikte het vierkant als basisvorm voor de woning en liet zich verleiden door een sterke symmetrische compositie. De kleurrijke speklagen in roze en beige betonstenen trekken nog meer de aandacht door de combinatie met de groen gemoffelde aluminium ramen. Om de gevels te beschermen en op hete dagen de hitte te temperen werd gewerkt met een dak met een ruime oversteek. Bovenaan op het dak prijkt, als kroon op het werk, een vierkante koepel met gelaagd glas. Omdat alle gevels doorbroken zijn door hoge ramen en er bovendien ook nog op elke hoek een raam kwam, is het huis erg transparant. Dat stoort de dynamische bewoner zeker niet. Zelf vindt hij dat de woning ook 's avonds goed tot haar recht komt. Dan is ze volledig verlicht en waakt ze als een lichttoren over de omgeving. Tijdens de bouw ontpopte René Biesemans zich als een kranige jongeman die de werken van nabij volgde en soms dirigeerde, speurde naar de interessantste prijzen, de architect op de vingers tikte en zelf de handen uit de mouwen stak. Deze hedendaagse woning houdt hem duidelijk jong.
René Biesemans: "Vroeger woonde ik in een herenhuis in het centrum. Daar hadden wij gedurende veertig jaar een winkel. Een paar jaar geleden kreeg ik zin om te bouwen. Op een dag zag ik in een kastelengids het kasteel van de familie de Béthune in Marke. Meteen wist ik wat ik wou. Met het boek onder de arm klopte ik aan bij architect Gerard Cools. Hij keek vreemd op toen ik zei dat ik iets gelijkaardigs maar kleinschaliger wou bouwen. Deze woning is het resultaat van een jarenlange samenwerking. Ik heb de tijd genomen om de bouw goed voor te bereiden, materialen te kiezen en te onderhandelen over de prijs.
Elke dag stoppen hier tientallen auto's om het huis te bekijken. Sommige voorbijgangers zijn zo nieuwsgierig dat ze zelfs aanbellen. Eigenlijk ben ik heel trots op het huis en voel er mij goed in. Ik ben nog volop bezig met de inrichting, maar ik heb tijd. Uiteraard komen er nieuwe meubelen, geen design maar klassiek en antiek."
Onderhoudsvriendelijk
Binnenin is de woning niet meteen een schoolvoorbeeld van een huis waarin een oudere heer op en comfortabele manier moet functioneren. In het midden staat een groene metalen trap met houten treden, die de woning doorboort en de verdiepingen verbindt. Wie alle verdiepingen aandoet, heeft de indruk voortdurend rondjes te draaien. Op de eerste verdieping zijn de badkamer en de slaapkamers van René en zijn dochter Heidi ondergebracht. Een verdieping hoger en volledig onder het dak bevindt zich een prachtige ruime zolder, die zich over de volledige verdieping uitstrekt en nog heel wat mogelijkheden biedt.
De woning is groot en voorzien van een groot houten terras. René Biesemans: "Ik wou een ruime woning, waar veel licht binnen valt. Door de materiaalkeuze is ze vrij onderhoudsvriendelijk, dat is dus mooi meegenomen. Ook mijn kinderen vinden dit een leuk huis. Ik heb twee dochters, die gebouwd hebben met Gerard Cools. Aangezien zij tevreden waren, ben ik ook scheep gegaan met hem. Bovendien heeft de architect in deze buurt nogal wat woningen gebouwd, die allemaal verschillend zijn. Ik wist dus wat hij kon. Ik wou geen woning uit een dozijn, en daar heft de architect voor gezorgd."
Architect Gerard Cools is een harde werker, maar ook een levensgenieter die graag reist, lacht, anekdotes vertelt en luistert. En ook die laatste eigenschap is belangrijk. Vooraleer "de Gerard", zoals de meeste ex-opdrachtgevers hem noemen, achter de tekentafel gaat zitten, heeft hij lange gesprekken achter de rug. Op een gemoedelijke wijze peilt hij bij de toekomstige bouwheer naar zijn wensen, verwachtingen en levenswijze. Elke opdracht is volgens de architect uniek omdat ook elke opdrachtgever zijn specifieke eisen en gewoonten heeft.
Cools tracht daarop in te spelen door huizen te tekenen, die zowel door hun vormgeving als materiaalkeuze heel verscheiden zijn. Als architect is het er hem niet om te doen een eigen herkenbare stijl te ontwikkelen en zo de wegen te plaveien met projecten, die de naam van hun ontwerper etaleren. Liever levert hij woningen af, waarin de bewoners zich thuis voelen en waarop zij hun eigen stempel drukken.
Dat betekent echter niet dat de architect bereid is om het even welke opdracht te aanvaarden. Bouwheren die op zoek zijn naar een fermette komen niet meteen bij hem terecht. Aan het beschikbare budget tilt hij niet te zwaar.
"Het is best mogelijk voor een kleiner budget een aantrekkelijke woning af te leveren", zegt Cools. "Alleen vergt het als architect meer inspanningen omdat je binnen strikte grenzen moet ontwerpen, goedkope oplossingen moet bedenken en met budgetvriendelijke materialen moet werken. Op dat ogenblik is ook het kritisch vergelijken van offertes belangrijk."
Bouwen voor oudere mensen vindt Cools boeiend. "Ze weten meestal wat ze willen en beschikken over heel wat tijd om zich te informeren. Vaak zijn het ook kritische opdrachtgevers. Sommigen stellen zich in het begin nogal wantrouwig op. Maar omdat ik in dit geval al gebouwd had voor hun kinderen was er van bij de eerste gesprekken al een goede vertrouwensrelatie. Een nadeel is wel dat men verwacht dat je voortdurend beschikbaar bent."
De lichttoren van Heultje
Sinds kort heeft Heultje, deelgemeente van Westerlo, er een bezienswaardigheid bij. De trotse eigenaar van de "lichttoren", zoals de woning in de volksmond genoemd wordt, is de jonge zeventiger René Biesemans. Hij droomde van een kasteel, maar voelt zich nu de koning te rijk in zijn hedendaagse tempel in roze en beige betonstenen.
Architect Gerard Cools gebruikte het vierkant als basisvorm voor de woning en liet zich verleiden door een sterke symmetrische compositie. De kleurrijke speklagen in roze en beige betonstenen trekken nog meer de aandacht door de combinatie met de groen gemoffelde aluminium ramen. Om de gevels te beschermen en op hete dagen de hitte te temperen werd gewerkt met een dak met een ruime oversteek. Bovenaan op het dak prijkt, als kroon op het werk, een vierkante koepel met gelaagd glas. Omdat alle gevels doorbroken zijn door hoge ramen en er bovendien ook nog op elke hoek een raam kwam, is het huis erg transparant. Dat stoort de dynamische bewoner zeker niet. Zelf vindt hij dat de woning ook 's avonds goed tot haar recht komt. Dan is ze volledig verlicht en waakt ze als een lichttoren over de omgeving. Tijdens de bouw ontpopte René Biesemans zich als een kranige jongeman die de werken van nabij volgde en soms dirigeerde, speurde naar de interessantste prijzen, de architect op de vingers tikte en zelf de handen uit de mouwen stak. Deze hedendaagse woning houdt hem duidelijk jong.
René Biesemans: "Vroeger woonde ik in een herenhuis in het centrum. Daar hadden wij gedurende veertig jaar een winkel. Een paar jaar geleden kreeg ik zin om te bouwen. Op een dag zag ik in een kastelengids het kasteel van de familie de Béthune in Marke. Meteen wist ik wat ik wou. Met het boek onder de arm klopte ik aan bij architect Gerard Cools. Hij keek vreemd op toen ik zei dat ik iets gelijkaardigs maar kleinschaliger wou bouwen. Deze woning is het resultaat van een jarenlange samenwerking. Ik heb de tijd genomen om de bouw goed voor te bereiden, materialen te kiezen en te onderhandelen over de prijs.
Elke dag stoppen hier tientallen auto's om het huis te bekijken. Sommige voorbijgangers zijn zo nieuwsgierig dat ze zelfs aanbellen. Eigenlijk ben ik heel trots op het huis en voel er mij goed in. Ik ben nog volop bezig met de inrichting, maar ik heb tijd. Uiteraard komen er nieuwe meubelen, geen design maar klassiek en antiek."
Onderhoudsvriendelijk
Binnenin is de woning niet meteen een schoolvoorbeeld van een huis waarin een oudere heer op en comfortabele manier moet functioneren. In het midden staat een groene metalen trap met houten treden, die de woning doorboort en de verdiepingen verbindt. Wie alle verdiepingen aandoet, heeft de indruk voortdurend rondjes te draaien. Op de eerste verdieping zijn de badkamer en de slaapkamers van René en zijn dochter Heidi ondergebracht. Een verdieping hoger en volledig onder het dak bevindt zich een prachtige ruime zolder, die zich over de volledige verdieping uitstrekt en nog heel wat mogelijkheden biedt.
De woning is groot en voorzien van een groot houten terras. René Biesemans: "Ik wou een ruime woning, waar veel licht binnen valt. Door de materiaalkeuze is ze vrij onderhoudsvriendelijk, dat is dus mooi meegenomen. Ook mijn kinderen vinden dit een leuk huis. Ik heb twee dochters, die gebouwd hebben met Gerard Cools. Aangezien zij tevreden waren, ben ik ook scheep gegaan met hem. Bovendien heeft de architect in deze buurt nogal wat woningen gebouwd, die allemaal verschillend zijn. Ik wist dus wat hij kon. Ik wou geen woning uit een dozijn, en daar heft de architect voor gezorgd."
Architect Gerard Cools is een harde werker, maar ook een levensgenieter die graag reist, lacht, anekdotes vertelt en luistert. En ook die laatste eigenschap is belangrijk. Vooraleer "de Gerard", zoals de meeste ex-opdrachtgevers hem noemen, achter de tekentafel gaat zitten, heeft hij lange gesprekken achter de rug. Op een gemoedelijke wijze peilt hij bij de toekomstige bouwheer naar zijn wensen, verwachtingen en levenswijze. Elke opdracht is volgens de architect uniek omdat ook elke opdrachtgever zijn specifieke eisen en gewoonten heeft.
Cools tracht daarop in te spelen door huizen te tekenen, die zowel door hun vormgeving als materiaalkeuze heel verscheiden zijn. Als architect is het er hem niet om te doen een eigen herkenbare stijl te ontwikkelen en zo de wegen te plaveien met projecten, die de naam van hun ontwerper etaleren. Liever levert hij woningen af, waarin de bewoners zich thuis voelen en waarop zij hun eigen stempel drukken.
Dat betekent echter niet dat de architect bereid is om het even welke opdracht te aanvaarden. Bouwheren die op zoek zijn naar een fermette komen niet meteen bij hem terecht. Aan het beschikbare budget tilt hij niet te zwaar.
"Het is best mogelijk voor een kleiner budget een aantrekkelijke woning af te leveren", zegt Cools. "Alleen vergt het als architect meer inspanningen omdat je binnen strikte grenzen moet ontwerpen, goedkope oplossingen moet bedenken en met budgetvriendelijke materialen moet werken. Op dat ogenblik is ook het kritisch vergelijken van offertes belangrijk."
Bouwen voor oudere mensen vindt Cools boeiend. "Ze weten meestal wat ze willen en beschikken over heel wat tijd om zich te informeren. Vaak zijn het ook kritische opdrachtgevers. Sommigen stellen zich in het begin nogal wantrouwig op. Maar omdat ik in dit geval al gebouwd had voor hun kinderen was er van bij de eerste gesprekken al een goede vertrouwensrelatie. Een nadeel is wel dat men verwacht dat je voortdurend beschikbaar bent."
This gallery is empty.
© Architectuur Gerard Cools