Marc Bruylants en Viviane Van Uytbergen, oude vrienden van Gerard, ontdekten bij toeval de website en schreven volgende mooie getuigenis:
Door puur toeval belandde ik via het internet op de website "Architectuur Gerard Cools'. Hierdoor vernam ik dat Gerard op 7 november 2009 plots uit het leven gerukt werd.
Dit overlijden heeft mij en mijn echtgenote Viviane diep getroffen. We zagen dat zijn huis te koop gesteld werd en de gepubliceerde foto's riepen bij ons tal van herinneringen op.
Wij ontmoetten elkaar in de jaren '70 tijdens een reis naar Egypte, waarbij we samen vele dia's namen van alle oudheidkundige architectuur, monumenten en hiërogliefen. Gerard had grote belangstelling voor oude culturen en wegens mijn grafische opleiding (ook in St. Lucas te Brussel) en gezamenlijke belangstelling, vonden we elkaar. Die dag was het begin van een jarenlange vriendschap met Gerard en Mia.
Door het feit dat ik te werk gesteld werd te Amsterdam en in combinatie met de drukke werkzaamheden en projecten van Gerard, gingen spijtig genoeg stilaan de contacten verloren. Hoewel we elkaar sinds lange tijd niet meer ontmoet hebben, vergeten wij nooit de dagen en avonden die wij samen doorbrachten. Regelmatig duiken er nog herinneringen op. Er is altijd wel iets dat ons aan die rijke ontmoetingen doet terugdenken.
Ik ben stichtend lid van het literaire tijdschrift "Deus ex Machina" (dat nog steeds bestaat doch ik maak geen deel meer uit van de redactie). Ik heb toen het grootste gedeelte ervan gewijd aan een interview met Gerard over zijn architectuur.
Er duiken bij ons herinneringen op tijdens het bekijken van de foto's van het interieur van "het architectenhuis". Als ik de foto's van het interieur bekijk, valt het me op dat in het salon nog steeds mijn schilderij aan de muur hangt dat ik voor hem maakte in verband met de verbouwing aan onze woning te Antwerpen. Gerard ontwierp onder andere een glazen constructie aan de achterzijde van onze Art Nouveau woning waardoor ze extra ruimte en meer lichtinval kreeg. Voor dit zeer persoonlijk creatief idee zijn wij hem altijd dankbaar geweest en dit inspireerde mij tot het maken van het schilderij waarvan ik de afbeelding op de foto van het salon van de woning van Gerard terugzag.
Er valt echter veel te vertellen, het kan een boek worden doch ik wil wel enkele gekleurde herinneringen vanuit mijn geheugen aanhalen. Er werden lange discussies gevoerd i.v.m. kunst, architectuur en oude culturen bij een goed glas wijn (want Gerard was ook een levensgenieter) afgewisseld met het beluisteren van elektronische muziek van Vangelis. Echt sfeervol waren de bezoeken, de ontmoetingen met zijn lieve Mia en dochter Katrien, toen nog een klein meisje en waarvoor Viviane nog een eigen ontworpen pullover heeft gebreid. En dan was er de hond Birk (Birka), de Anubus, die ons steeds vreugdevol verwelkomde. Daarna volgde een reis naar Dublin waar tot laat in de nacht, in een pub, Ierse folksongs gezongen werden. We trokken naar Tara Hill om daar de sfeer van een mistig en mysterieus Keltisch landschap te ondergaan. Dankzij het bezoek aan een nichtje van Viviane, gehuwd met een Professor aan het Trinity College, werden we ondergedompeld in de Ierse cultuur.
Tijdens de bezoeken aan o.a. Antwerpse Griekse restaurants, vonden inspirerende gesprekken plaats, waar we tot op de dag van vandaag een warm menselijk gevoel aan overhouden.
Alhoewel we elkaar gedurende een lange periode niet meer ontmoet hebben, blijft Gerard voor mij een van de meest vooruitstrevende architecten waarvoor ik mateloos bewondering heb en die me steeds inspiratie, inzicht, creativiteit en de nodige energie bezorgde om me verder te ontplooien. Hij was één van de schaarse "echte" vrienden die ik ooit gehad heb. Zijn plots overlijden schokte mij erg.
Marc Bruylants, 21 maart 2017, Corseaux, Zwitserland
Kris, Annemie en Thomas De Meester-Hermans uit Keerbergen schreven deze ontroerende en karakteristieke tekst tgv de begrafenis
geachte architect Cools, beste Gerard, nonkel Jaak,
sta ons toe dit laatste schrijven aan je te richten
de finale oplevering zo je wil
het project, je leven, is altijd gelopen zoals je dat voor jezelf wou
over de afloop zijn we helaas minder te spreken
de afwerking en heel wat details
die jij en wij nog voor ogen hadden
blijven onvoltooid
niet in overeenstemming met je bestek
en geen mogelijkheid meer om nog een beroep te doen
op je ervaring, deskundigheid, kennis en menselijkheid
om recht te trekken wat nog niet af was
de belasting van het laatste gewelf
weegt zwaar op ons
je was een heel bijzonder man
we zeggen bijzonder maar bedoelen eigenlijk nog meer
maar daar bestaat geen woord voor
een uitzonderlijk man om te hebben mogen kennen en mee te werken
harde werker en levensgenieter
kunstzinnig en eigenzinnig
scheppen, weer uitwissen en opnieuw beginnen
perfectionist en rebel tegelijk
zwarte kleding met daarbinnen een blanke pit
nu eens een hoed, dan weer een pet
plagend maar soms ook zelf de sigaar
lion en lammetje
ogenschijnlijke tegenstrijdigheden
of toch niet, want eigen aan een sterke persoonlijkheid
een onuitwisbare indruk gaf je en laat je na
letterlijk in bouwwerken
stijlvol zoals je altijd zelf was
getuigend van visie en durf
architecturale lichtbakens
waarvan we zelf ook een van de gelukkige bezitters zijn
maar vooral figuurlijk
is het nu als echtgenoot, vader, broer, peter, nonkel, vriend, leermeester, collega, ondernemer, reisgezel supporter of nog zoveel meer
immer een groot mens
liefhebbend, goedlachs, warm, joviaal, luisterend, positief ingesteld, animerend, adviserend, een trouwe steunpilaar
voor ons blijf je daarom altijd leven
niet enkel in onze herinnering
maar ook in het dagelijks leven
het laatste glas zullen we zoals steeds met je delen
vanaf nu ben je de vijfde kaarter om te geven
je familiale aansprakelijkheid loopt
geen 10 maar nog minstens duizend jaar
het ga je goed!
een gemeende maar zeker geen laatste groet
Steven De Block, Geel, 9 november 2009
Gisteren hebben we het verschrikkelijke nieuws vernomen van het plotse wegvallen van Gerard. Voor ons gezinnetje is dit ook een grote schok. We kennen Gerard via de ouders van mijn vrouw Els, waarvoor hij 30 jaar geleden een huis bouwde. Sindsdien was hij bij hen een vaste vriend en (woon)adviseur aan huis. Sinds een 10-tal jaar zijn wij ook aan de slag met Gerard om een droomhuis gestalte te geven. Vele creatieve en late avonden om de puzzel te doen passen... en hij paste. Als geen ander wist Gerard onze ideeën en waarden om te zetten in een woonconcept voor de toekomst.
In juni zijn dan de echte werken begonnen om onze woning te renoveren... en we zijn nog verre van klaar. Heel ons gezin draagt droefenis met zich mee. Ook voor de kinderen valt het zwaar dat “de architect” er niet meer is... want wie gaat hun kamertje nu verder afwerken. Wij voelen het gemis van een warme, goede man. Gerard was voor ons “ne schone mens”, eerlijk, recht voor de raap maar steeds met de beste bedoelingen voor iedereen.
Hij leefde en profiteerde van het leven en gaf zichzelf helemaal voor zijn projecten...Proberen om de wereld schoner te maken, alleszins van buiten... met steeds vernieuwende ideeën... een kunstenaar.
Zaterdag zijn we ook een vriend en reisgenoot verloren.