Op woensdag 30 juni 1993 verscheen het in dagblad Het volk een artikel over zijn woning geschreven door D.W. met als titel
Wonen in een huis zonder gevels
Alleen twee puntige daken steken boven de grond uit. Er valt geen buitenmuur te bekennen aan de woning van het gezin Gerard Cools-Van Braeckel in de Rodekruisstraat te Westerlo. Door de begroeiing is er vanop de straat van de woning niks meer te zien. "Maar de buren en voorbijgangers moeten zich al wel afgevraagd hebben hoe we in dat donker hok kunnen leven," zegt mevrouw Cools. Toen de familie Cools ging bouwen zaten we volop in de energiecrisis. "Bovendien kende ook de bouwstijl een overgangsfase. Noem het de overstap van het modernisme naar het post-modernisme. De gevelloze, pretentieloze huizen verschenen in het straatbeeld. Het spelen met schuine vlakken was ook één van de kenmerken. De gevels gingen niet meer primeren maar werden in de natuur weggeborgen. De tuin ging dus overheersen," licht Gerard Cools toe. Maar hij zegt er onmiddellijk bij dat hij alleen voor zichzelf zo'n woning heeft gebouwd.
Energiecrisis
Een andere reden was dus de energiecrisis. "We zitten één meter on der straatniveau en de grond die we uitgegraven hebben werd als opvulling gebruikt en heeft een isolerende functie," legt Gerard Cools uit. "In ons huis is het in de zomer altijd fris en in de winter voelt het warm aan. En dat van dat donker hok, daar is niks van waar. Wij betrekken het licht van boven - zenitale verlichting nemen we dat - en dat is altijd intenser en geeft een speciaal effect." Mevrouw Cools heeft na 17 jaar nog geen moment spijt gehad dat ze in de grond woont. "Misschien kunnen er later wel problemen ontstaan met al die trappen, maar ja, dat probleem heb je in de meest huizen," zegt zij. "Ik heb ook al gedacht dat we ons later- wanneer we het minder druk hebben -misschien eenzamer gaan voelen omdat we niks van de bewoonde wereld zien. Want die reacties krijgen we wel van vrienden en kennis. 'Het is een prachtig huis met een magnifieke tuin maar,' zeggen ze er dan bij, 'toch zouden we er niet kunnen in leven." Gerard Cools ligt als kenner nog toe dat bij dit soort woningen extra zorg moet besteed worden aan het dichtmaken van de muren en vloeren. "Dat kon wel problemen geven in de Rodekruisstraat omdat daar voorlopig nog geen riolering ligt - het zou voor volgend jaar zijn - maar we hebben hier het voordeel dat we niet ver van een waterwinningsgebied van de PIDPA zitten. Voor het grondwater onder ons huis is dat inderdaad een voordeel. Sommigen zouden nogal lachen als we onder water schoten."
Een grote zolder heeft de woning niet en een afgesloten garage al evenmin. "Ik vind het jammer dat een garage praktisch altijd in het huis wordt ingewerkt. Dat kost veel geld en er gaat veel nuttige ruimte verloren. Boven onze wagens is er alleen een dak. Dat verlucht beter en komt de levensduurte van de wagen ten goede. In het buitenland doet men dat trouwens al veel langer. En startproblemen kun je alleen in heel strenge winters hebben," besluit Gerard Cools. Architectuurparels in België In april 2016 beschreef Karin Van Opstal, freelance journalist, op meesterlijke wijze de woning van Gerard Cools in het tijdschrift Actief Wonen. Architectenwoning.be verzamelt woningen met een architecturale meerwaarde. In ‘Architectuurparels in België’ zetten we telkens een van deze huizen in de kijker. Deze maand: de brutalistische architectenwoning van Gerard Cools te Westerlo. Een woning die beklijft door het ingenieuze dakenspel en de natuurlijke symbiose van architectuur en natuur. ARCHITECT GERARD COOLS (1938-2009) Architect, interieurarchitect, meubelontwerper en begeesterd tekenaar: de betreurde postmodernistische architect Gerard Cools was van alle markten thuis. Een man ook die kan bogen op een indrukwekkend oeuvre dat ettelijke decennia beslaat. In 1962 studeerde Cools af aan het Sint-Lucasinstituut in Brussel. Tot aan zijn plotse dood in 2009 bleef hij actief. Architect Cools stond erom bekend een vernieuwende, persoonlijke stijl te handhaven zonder evenwel te verzaken aan de wensen en het budget van zijn bouwheren. Midden jaren 70 voerde het brutalisme hoogtij in postmodernistische kringen. Ook in deze architectenwoning pur sang tekenen brutalistische materialen present zoals zichtbare baksteen en ruw beton waarbij de textuur van het bekistingshout zichtbaar blijft. Daarnaast getuigen de sterk hellende daken en de schuine, scherpe hoeken binnenskamers van innovatieve architectuur. Wat verder opvalt, is de royale verticale glasstrook die hij vaak aanbrengt in zijn lessenaars- en zadeldaken. Niet alleen zorgt dit onder meer voor zenitaal licht dat loodrecht de woning binnenvalt. Ook de symbiose tussen architectuur, interieurarchitectuur en omgeving wordt hierdoor versterkt. Evenals het gebruik van natuurlijke materialen zoals warm hout en natuurstenen tegels. Door de talrijke niveauverschillen en de in elkaar overvloeiende ruimtes is dit ontegenzeglijk ook een woning die uitnodigt om ontdekt te worden. In hetzelfde artikel spreekt ook FREDERIC ROZIER, vintage- en designexpert en oprichter van het vastgoedkantoor Architectenwoning.be zijn bewondering uit voor de schoonheid van de woning. Dit pand is een architectenwoning in de meest ruime betekenis van de term. Het is in de eerste plaats de eigen woning van Gerard Cools. De vernieuwende stijl van deze postmodernistische architect is duidelijk aanwezig. De woning is brutalistisch van opzet, onder meer door het betonnen plafond, de witgeverfde bakstenen wanden en de natuurstenen tegels. Daarnaast ademt dit pand ook de sfeer van de Turnhoutse school, een strekking die niet afkerig was van vernieuwende vormentaal. Dat hoeft niet te verwonderen: Gerard Cools was een van de grote namen uit de Kempense regio en goed bevriend met zijn confraters uit de streek. Zo verraadt het dakenspel van deze woning een streekgebonden manier van werken. Verre van de welbekende modernistische bungalow met plat dak zie je bij deze woning een creatieve afwisseling van lessenaarsdaken en zadeldaken. Niet alleen zijn de architectuur en het interieur van deze woning authentiek en origineel. Ook het meubilair is door architect Cools eigenhandig ontworpen. Bijzonder vermeldenswaard zijn de op maat gemaakte houten eettafel en het lange, zwevende dressoir dat de woonkamer van de eetkamer scheidt. Cools architectenbureau annex vergaderruimte is in de woning geïntegreerd wat de bewoonbare oppervlakte aanzienlijk maakt. De architect wist de beschikbare ruimte ook nog eens optimaal te benutten door het vele maatwerk dat aanwezig is tot in de nok van het dak. Het is hier en daar zelfs zaak hier niet al te enthousiast rond te lopen… Begin 2016 verscheen naar aanleiding van de verkoop van Gerards woning volgende tekst met foto's op de website van WOWHAUS. www.wowhaus.co.uk On the market: 1970s Gerard Cools-designed brutalist property in Westerlo, Belgium
Not only is this a 1970s Gerard Cools-designed brutalist property in Westerlo, Belgium, we also believe this is the architect’s own home.
That is, at least, what we can glean from the translated details. One thing is for sure though, this place is incredibly well preserved for a property dating back to 1977.
In fact, a quick glance and you might think this is straight out of an interiors magazine of that era, with so many touches of the era still present.
The distinctive angular design of the house looks pretty much unchanged as you might expect, but it’s the finishes and design pieces inside that surprise us – everything from the exposed brick, wood, the light fittings and the seating through to the vintage TV and the typewriter on the desk. This really is something of a time capsule.
Not everything – we think that kitchen looks a recent update – but not much else has changed since the mid-1970s, which is a big plus for many potential buyers of this kind of home.
Of course, that means nothing unless the space works for you. This one opens with a spacious entrance hall, leading to what is called the ‘living space’ and the ‘professional space’, along with a laundry room, storage and access to a small cellar.
The living room is divided into a sitting area, a dining area and a ‘cozy fireplace corner’, which also hooks up with the kitchen with ‘breakfast nook’, which in turn has access to the terrace.
The ‘spacious’ professional space is currently divided into a practice / office with adjoining storage space, a meeting room and a cellar. Presumably where an architect did (and maybe still does) his business, but flexible to turn itself to other uses.
Head upstairs and you get access to three bedrooms with fitted wardrobes, a bathroom and a shower room. The house also has two cellars (presumably alongside the previously mentioned one) and attic storage.
Good sized plot too, which looks to have plenty of gar
© Architectuur Gerard Cools
