Visitors 10
Modified 12-Nov-15
Created 12-Nov-15
0 photos
Artikel uit de woongids van de Standaard dd. 2,3 juli 1994 geschreven door Colette Demil
Jonge zeventig-plussers bouwen hedendaags
Als u denkt dat jonge zeventig-plussers die weer de bouwmicrobe te pakken hebben vooral kiezen voor een huis dat aangepast is aan de behoeften van oudere mensen hebt u het verkeerd voor. Sommigen springen uit de band, houden er rebelse ideeën op na en zijn in hun hedendaagse woning duidelijk aan een verjongingskuur begonnen.
Als ik op een zonnige dag de Kempen doorkruis en lukraak aanbel aan vijf woningen, die op een of andere wijze iets interessants in zich hebben, wordt mij even vaak de naam van dezelfde architect ingefluisterd: Gerard Cools. De verwondering is groot, enerzijds omdat alle woningen heel verschillend zijn en anderzijds omdat de bewoners mij vertellen dat de architect ook voor hun ouders, broer of zus een woning ontworpen heeft. Krijgen wij na de huisdokter, de bakker en de melkboer ook de huisarchitect?
Gerard Cools ontwerpt voor jong en oud, zeker in letterlijke zin. Af en toe wordt de deur van een opmerkelijke hedendaagse nieuwbouw geopend door een kranige zeventiger of dynamisch bejaard stel, die mij vertellen dat zij nog volop de dozen van de verhuis aan het uitpakken zijn en daarna dringend aan de aankleding van het interieur en de aanleg van de tuin moeten beginnen.
Op een enthousiaste wijze wordt gepraat over de bouw en de samenwerking met de architect. Plannen, facturen en lijvige dossiers worden uit de kast gehaald, er volgen verhalen over positieve en negatieve ervaringen en er komt een opsomming van alle klussen die nog wachten.
Waarom kiezen sommigen voor een hedendaagse woning? "Omdat licht in een woning belangrijk is en omdat je in zo'n huis met grote ruimten kan werken. Geen kleine afzonderlijke kamertjes meer maar een eet-, zithoek en keuken in dezelfde ruimte." Het lijkt alsof oudere mensen licht en ruimte automatisch associëren met een hedendaags bouwconcept. Met ruimte wordt dan wel het ruimtelijk gevoel bedoeld. Want de meesten zijn aan het bouwen gegaan omdat hun vroeger huis te groot is geworden, te veel onderhoud vraagt of gerenoveerd moet worden.
Waarom is er een voorkeur voor nieuwbouw? "Renoveren neemt te veel tijd in beslag en je blijft uiteindelijk met een oudere woning zitten. Bovendien willen wij na een leven lang gewerkt te hebben onszelf eens verwennen met een huis waar alles naar onze zin is, en met enkel nieuwe spullen. Het is leuk nog enkele jaren te kunnen genieten van een nieuw huis. Eindelijk beschikken wij nu ook over voldoende tijd om ons met het huis en de inrichting ervan bezig te houden." En hoe kwam men bij de architect terecht? Hier speelt de mondelinge reclame een belangrijke rol. De meeste opdrachtgevers hadden kinderen, die gebouwd hadden en tevreden waren over de samenwerking met hun architect. De bouwervaringen van zoon of dochter helpen bij het creëren van de vertrouwensrelatie met de architect.
Gebogen dak
Toen Jos en Lieve Van de Cruys aan bouwen dachten, kozen zij voor architect Gerard Cools omdat hij jaren geleden de woning van hun zoon Jan ontworpen had. De piramidale woning van Jan en Hilde ligt in dezelfde straat waar ook de ouders gebouwd hebben. Dat is een meevaller want de praktijk van vader is nu mee ondergebracht in de woning van de zoon, die ook arts is. De woning van Jos en Lieve Van de Cruys trekt de aandacht door de witbepleisterde gesloten voorgevel die verscholen ligt onder een dominant gebogen koperen dak. Vooraan is de gevel, met uitzondering van een verticale glazen strook, die door de glaskeuze geen inkijk mogelijk maakt, volledig dicht gehouden. Dit hoge raam is langs de binnenzijde ingevuld met gelaagd glas met een opaalfilm en langs de buitenzijde met isolerende beglazing.
De vrij gesloten voorgevel contrasteert met de achtergevel, die uitkijkt op de tuin en volledig open is gemaakt. De woning is opgebouwd uit twee langgerekte volumes, die van elkaar gescheiden zijn door een smal volume dat er als een spie lijkt ingeschoven. Heel rudimentair gaat het om een rechthoek die in de lengte middendoor is gesneden en over een hoek van 11 graden gekanteld is. Ter hoogte van de breuklijn bevindt zich het spiegelvormig volume. Cellenbeton leende zich uitstekend voor het realiseren van de grote vlakke volumes, die door de witte pleisterlaag geaccentueerd worden. Bij de bouw werd gewerkt met blokken die verlijmd werden tot een massieve wand van 30 cm.
De hal is opgevat als het knooppunt van de woning. Van hieruit kan je rechts naar een grote koele berging en naar de keuken. Links kan je via een brede trap naar de slaapverdieping. Hier bevindt zich voldoende ruimte om een appartement in te richten, dat zelfs over een groot dakterras beschikt. Zo'n appartement biedt heel wat mogelijkheden. Het kan verhuurd worden, maar er kan ook iemand logeren die de bewoners, in geval van ziekte, eventueel een handje toesteekt of mee verzorgt. Nog op de verdieping is een kleine leeshoek ondergebracht, die in contact staat met de leefruimte op de gelijkvloerse verdieping. De hal mondt ook uit in een polyvalent hoekje, dat links geflankeerd wordt door de slaapkamer en badkamer van de bewoners en rechts door de leefruimte. Dit hoekje is ondertussen het favoriete speelterrein geworden van de kleinkinderen. De leefruimte oogt licht en ruim door het werken met een mezzanine en door de rijk beglaasde achtergevel. In het verlengde van de leefruimte strekt zich de keuken uit met in de glazen uitbouw een aparte ontbijthoek.
De bewoners stonden erop hun eigen meubelen mee te verhuizen naar de nieuwbouw. Dit betekent dat het hedendaagse huis niet gevuld is met design maar met klassieke meubelen, antiek, schilderijen en andere voorwerpen en herinneringen aan een rijkgevuld leven.
Jonge zeventig-plussers bouwen hedendaags
Als u denkt dat jonge zeventig-plussers die weer de bouwmicrobe te pakken hebben vooral kiezen voor een huis dat aangepast is aan de behoeften van oudere mensen hebt u het verkeerd voor. Sommigen springen uit de band, houden er rebelse ideeën op na en zijn in hun hedendaagse woning duidelijk aan een verjongingskuur begonnen.
Als ik op een zonnige dag de Kempen doorkruis en lukraak aanbel aan vijf woningen, die op een of andere wijze iets interessants in zich hebben, wordt mij even vaak de naam van dezelfde architect ingefluisterd: Gerard Cools. De verwondering is groot, enerzijds omdat alle woningen heel verschillend zijn en anderzijds omdat de bewoners mij vertellen dat de architect ook voor hun ouders, broer of zus een woning ontworpen heeft. Krijgen wij na de huisdokter, de bakker en de melkboer ook de huisarchitect?
Gerard Cools ontwerpt voor jong en oud, zeker in letterlijke zin. Af en toe wordt de deur van een opmerkelijke hedendaagse nieuwbouw geopend door een kranige zeventiger of dynamisch bejaard stel, die mij vertellen dat zij nog volop de dozen van de verhuis aan het uitpakken zijn en daarna dringend aan de aankleding van het interieur en de aanleg van de tuin moeten beginnen.
Op een enthousiaste wijze wordt gepraat over de bouw en de samenwerking met de architect. Plannen, facturen en lijvige dossiers worden uit de kast gehaald, er volgen verhalen over positieve en negatieve ervaringen en er komt een opsomming van alle klussen die nog wachten.
Waarom kiezen sommigen voor een hedendaagse woning? "Omdat licht in een woning belangrijk is en omdat je in zo'n huis met grote ruimten kan werken. Geen kleine afzonderlijke kamertjes meer maar een eet-, zithoek en keuken in dezelfde ruimte." Het lijkt alsof oudere mensen licht en ruimte automatisch associëren met een hedendaags bouwconcept. Met ruimte wordt dan wel het ruimtelijk gevoel bedoeld. Want de meesten zijn aan het bouwen gegaan omdat hun vroeger huis te groot is geworden, te veel onderhoud vraagt of gerenoveerd moet worden.
Waarom is er een voorkeur voor nieuwbouw? "Renoveren neemt te veel tijd in beslag en je blijft uiteindelijk met een oudere woning zitten. Bovendien willen wij na een leven lang gewerkt te hebben onszelf eens verwennen met een huis waar alles naar onze zin is, en met enkel nieuwe spullen. Het is leuk nog enkele jaren te kunnen genieten van een nieuw huis. Eindelijk beschikken wij nu ook over voldoende tijd om ons met het huis en de inrichting ervan bezig te houden." En hoe kwam men bij de architect terecht? Hier speelt de mondelinge reclame een belangrijke rol. De meeste opdrachtgevers hadden kinderen, die gebouwd hadden en tevreden waren over de samenwerking met hun architect. De bouwervaringen van zoon of dochter helpen bij het creëren van de vertrouwensrelatie met de architect.
Gebogen dak
Toen Jos en Lieve Van de Cruys aan bouwen dachten, kozen zij voor architect Gerard Cools omdat hij jaren geleden de woning van hun zoon Jan ontworpen had. De piramidale woning van Jan en Hilde ligt in dezelfde straat waar ook de ouders gebouwd hebben. Dat is een meevaller want de praktijk van vader is nu mee ondergebracht in de woning van de zoon, die ook arts is. De woning van Jos en Lieve Van de Cruys trekt de aandacht door de witbepleisterde gesloten voorgevel die verscholen ligt onder een dominant gebogen koperen dak. Vooraan is de gevel, met uitzondering van een verticale glazen strook, die door de glaskeuze geen inkijk mogelijk maakt, volledig dicht gehouden. Dit hoge raam is langs de binnenzijde ingevuld met gelaagd glas met een opaalfilm en langs de buitenzijde met isolerende beglazing.
De vrij gesloten voorgevel contrasteert met de achtergevel, die uitkijkt op de tuin en volledig open is gemaakt. De woning is opgebouwd uit twee langgerekte volumes, die van elkaar gescheiden zijn door een smal volume dat er als een spie lijkt ingeschoven. Heel rudimentair gaat het om een rechthoek die in de lengte middendoor is gesneden en over een hoek van 11 graden gekanteld is. Ter hoogte van de breuklijn bevindt zich het spiegelvormig volume. Cellenbeton leende zich uitstekend voor het realiseren van de grote vlakke volumes, die door de witte pleisterlaag geaccentueerd worden. Bij de bouw werd gewerkt met blokken die verlijmd werden tot een massieve wand van 30 cm.
De hal is opgevat als het knooppunt van de woning. Van hieruit kan je rechts naar een grote koele berging en naar de keuken. Links kan je via een brede trap naar de slaapverdieping. Hier bevindt zich voldoende ruimte om een appartement in te richten, dat zelfs over een groot dakterras beschikt. Zo'n appartement biedt heel wat mogelijkheden. Het kan verhuurd worden, maar er kan ook iemand logeren die de bewoners, in geval van ziekte, eventueel een handje toesteekt of mee verzorgt. Nog op de verdieping is een kleine leeshoek ondergebracht, die in contact staat met de leefruimte op de gelijkvloerse verdieping. De hal mondt ook uit in een polyvalent hoekje, dat links geflankeerd wordt door de slaapkamer en badkamer van de bewoners en rechts door de leefruimte. Dit hoekje is ondertussen het favoriete speelterrein geworden van de kleinkinderen. De leefruimte oogt licht en ruim door het werken met een mezzanine en door de rijk beglaasde achtergevel. In het verlengde van de leefruimte strekt zich de keuken uit met in de glazen uitbouw een aparte ontbijthoek.
De bewoners stonden erop hun eigen meubelen mee te verhuizen naar de nieuwbouw. Dit betekent dat het hedendaagse huis niet gevuld is met design maar met klassieke meubelen, antiek, schilderijen en andere voorwerpen en herinneringen aan een rijkgevuld leven.
This gallery is empty.
© Architectuur Gerard Cools